Erben Wennemars is niet meer!

Erben is niet meer en Sven Kramer heeft zijn kroon overgenomen. Dit was vast en zeker een van de meest emotionele sportmomenten van 2009. Briljante stukjes proza stonden hierover in de Telegraaf en het AD. Mocht u dit niet gevolgd hebben even heel in kort: Erben kwam 0,1 seconde tekort op de 500 meter om zich te plaatsen voor de Olympische winterspelen. Teleurstelling, tranen met tuiten, boosheid bij Erben en schuldgevoelens bij Sven omdat hij zijn vriend en concurrent is/was. Daar werd dus over geschreven. Erben zal zijn schaatsen aan de wilgen kunnen hangen omdat hij voor de volgende Olympiade te oud is om nog mee te kunnen doen. Einde carrière in just 0,1 seconde en ook een vrolijk Nieuwjaar.



Nou en?, hoor ik sommige emphatisch ongevoeligen onder u denken. Nou voor iemand die gepassioneerd met zijn vak bezig is, daarvan houdt en daar volledig voor gaat is dat een drama want de wereld bestaat voor hem alleen uit schaatsen en uit niets anders. Daar passen dus geen overpeinzingen bij over de toekomst na het schaatsen. Geen gedachtes in de trant van: “Als ik moet stoppen met schaatsen dan ga ik misschien een sigarenwinkeltje openen of een fitnesscentrum. Laat ik dat eens lekker gaan uitzoeken”. Nee, als je dus gefocust bezig bent met je hobby, je levenswerk, je passie dan zit je daar ook helemaal in. Een soort blijvende flow waar je geen afleidingen bij kan gebruiken. Je dag bestaat uit trainen, trainen, tainen, fysio, analyseren met teamgenoten, verbeteren, trainen, trainen, trainen, gezond eten, vroeg naar bed. En de volgende dag weer opnieuw, totdat het helemaal perfect is en de juiste balans tussen lichaam en geest op continue basis opgeroepen kan worden. Er is maar een doel: het eremetaal op de Olympische spelen. En dan, in de voorrondes val je eraf en is het over. Als dat dan ineens weggeslagen is, dan is het alsof de lucht uit je longen geslagen wordt. Paniek maakt zich van je meester en even overzie je het niet meer. (Voor u als ondernemer of topmanager ook herkenbaar in uw vak misschien?)


Wat voor de een wordt gezien als een waar drama of het zwarte gat wordt door anderen gezien als de ultieme kans. Die ultieme nieuwe kans bestaat dan uit het maken van een (verplichte) nieuwe start en je eigen mogelijkheden her- evalueren. Voor Erben is dit misschien wel zijn grootste moment aller tijden. Misschien moet hij juist nu zijn aller grootste prestatie leveren. Die ene deur is voorgoed gesloten en welke andere deuren gaan er voor hem open? Hij zal zichzelf opnieuw uit moeten vinden. Dat is prachtig maar ongelofelijk zwaar als je niet de juiste mensen om je heen hebt die dat proces in goede banen kunnen (bege)leiden. Waar moet hij beginnen, wat kan hij anders dan schaatsen? Wat vindt hij leuk? Weet hij dit überhaupt? Hoe ga je zo iets aan pakken? Ik denk dat Erben gewend is zich onder deze omstandigheden te laten ondersteunen door een goede coach.


Erben is niet alleen. Er zijn onder de huidige marktomstandigheden vele vele Erbens in ons land en ook in andere landen die het op 0,1 seconde niet gehaald hebben en allemaal bezig zijn zichzelf verplicht opnieuw uit te vinden. Ze zijn allemaal in een zwarter gat terecht gekomen dan ze verwacht hadden en de spaarpotjes beginnen allemaal op te raken. Of zij de juiste ondersteuning hebben om zichzelf opnieuw uit te vinden is nog maar de vraag.

Geert-Jan de Steur
0653254071