Over “Wild Hogs” en veranderen:

Ik ben een echte zappert achter de TV. Alleen actiefilms met de juiste ingrediënten kunnen mij langer boeien dan 5 minuten. Ik hou van actiefilms met het ruwe bolster blankepit syndroom erin verwerkt met slechteriken die uiteindelijk toch verliezen van de goede. Bijna de hele film lijkt het er dan op dat de slechten gaan winnen. Maar door de tomeloze inzet en het steeds maar weer opnieuw proberen van de goeden die dan uiteindelijk ook nog hulp krijgen uit onverwachte hoek eindigt het dan na lang zwoegen en ploeteren in een positieve afloop voor de goede kanten van de samenleving. Een vleugje romantiek en erotiek erbij met een garnering van Chips, Cola Light en geen gezeur aan je hoofd maken de avond dan meer dan compleet. Wat me altijd zo opvalt, is dat als je de hoeveelheid kwaad bij elkaar optelt en je vergelijkt dit met het aantal acties van de goeden dan is dat altijd in een verhouding van 10:1! De slechteriken moeten de goede eerst 10 keer tegen het verkeerde of goede been schoppen voordat de goeden eindelijk een keer wat terug doen.

Eigenlijk verloopt zo’n film precies zoals een veranderproces verloopt. Je moet eerst heel, heel, heel veel tegenwerking te lijf gaan wil je ook maar een stap vooruit komen. Hulp komt ineens uit een onverwachte hoek. Iemand, die in de communicatielijnen meer macht heeft dan in het per decreet opgetekende organogram (of was het nou organigram?), schaart zich achter jou. Dit is precies de doorbraak waar je op had zitten wachten. Dit had je met Prince2 niet planmatig kunnen realiseren. Als dan iedereen ziet dat het ergens op eender welke afdeling effect heeft gehad en dat je aansluiting hebt gevonden met “de mol” binnen het bedrijf dan volgen er ineens meer en kun je je volledig aan je veranderprogramma weiden en kun je het kamerbreed uitrollen.

Zo zag ik afgelopen maandag de film Wild Hogs met John Travolta, Tim Allen, Martin Lawrence en Ray Liotta erin?. Hebben jullie die ook gezien? Wat een waardeloze film, het is een echte Super B-film. Misschien is het wel een super C-film. Alles wat niet klopt zit erin. Zo heb je slechte acties, waardeloze dialogen, kleding die niet bij de acteurs lijken te passen, bad boys die eruit zien als jongetjes van 14 met nep tatoos, niet kloppende humor, enz. Het script is precies zoals hiervoor beschreven. Een groepje 40 plussers wil nog een keer voelen dat ze leven. Ze gaan 5 man sterk op de Harley dwars door Amerika touren. Ze noemen zichzelf de “Wild Hogs”. Ze raken in conflict met een andere motorbende (de Del Fuegos) die hen de hele weg treitert en terroriseert. Dan in een wildwest plaatsje komt het tot een uitbarsting. De 5 heren van middelbare leeftijd pikken het niet langer en gaan de bende van 50 man te lijf. Ze verliezen maar proberen het nog een keer, en nog een keer, en nog een keer. En dan, uit het niets, komt een motor legende uit het verre verleden voorbij. U raad het al, type ruwe bolster blanke pit waar iedereen respect voor heeft. Hij spreekt die harde jongens van de bende van 50 aan op hun onverantwoorde gedrag. Hij zei: “Ga eens genieten van waar het motorrijden in de eerste plaats voor bedoeld was “the ride” in plaats van je met de verkeerde dingen bezig te houden zoals knokken en dingen in elkaar slaan”. Nou dat kwam natuurlijk wel heel hard aan bij die bende van 50 motormuizen!

En dan jongens en meisjes spreekt hij de gedenkwaardige woorden uit, die de hele film weer goed maken. Want als je dan toch een keuze hebt gemaakt om te genieten van “the ride” doe het dan meteen goed: “Drive fast, or stay home!” Dit zijn nou woorden die ook, nee woorden die vooral, voor veranderprojecten en verbetertrajecten van toepassing zijn. Doe het, ga er voor de volle 100% voor en geniet van de reis of blijf lekker thuis aanmodderen.