Allereerst heeft de paashaas ervoor gezorgd dat er een soort “sense of urgency” is, die onder een gemeenschappelijke noemer gebracht is waardoor we ons verbonden voelen. Pasen is immers het belangrijkste christelijke feest in het liturgische jaar, volgend op de Goede Week. Christenen vieren deze dag vanuit hun geloof dat Jezus opgestaan is uit de dood, op de derde dag na zijn kruisiging.
Daarna heeft de paashaas ervoor gezorgd dat iedereen mee kan doen door er een laagdrempelig feestje van te maken. In de loop der jaren zijn door hem namelijk veel non-religieuze culturele elementen toegevoegd aan het feest waardoor het een belangrijk seculier feest is geworden. Een feest voor iedereen dat twee dagen duurt en wordt gevierd op een zondag en maandag. Beide dagen worden wel afzonderlijk Eerste en Tweede Paasdag of Paaszondag en Paasmaandag genoemd.
Voorts heeft de paashaas zich in de tijd situationeel ontwikkeld. Dus of het paasfeest zich nu afspeelt binnen de Germaanse, protestantse, katholieke, joodse of Slavische traditie (om er maar een paar te nomen) de paashaas heeft zich aangepast aan de lokale gewoonten en gebruiken. Als goed veranderaar weet hij dat als je je niet aanpast aan deze lokale gewoontes en gebruiken dat je geen draagvlak krijgt en dat er niets beweegt. Zo heeft hij zich als volgt ontwikkeld binnen deze tradities:
• In de Germaanse traditie worden paaseieren opgehangen in de bomen, hetgeen een overblijfsel is van de heilige-boom cultus.
• In de protestantse traditie is de paashaas een fictieve haas waarvan aan kinderen wordt verteld dat hij paaseieren brengt op Pasen. De protestantse traditie wil dat de paashaas ze verstopt heeft. Deze traditie is oorspronkelijk bekend in de Angelsaksische wereld, alhoewel ze ook al lang in gebruik is in de Lage Landen.
• In katholieke regio's (België, Frankrijk, zuiden van Nederlands Limburg) vertelt men de kinderen dat de paaseieren door de paasklokken gebracht worden. De klokken zijn na het luiden tijdens het Gloria van de H. Mis op Witte Donderdag naar Rome vertrokken om er de eieren te halen. Deze klokken hebben de vorm van kerkklokken met vleugeltjes en vliegen door de lucht.
• In het joodse feest Pesach, waarin de uittocht uit Egypte wordt herdacht, wordt een hardgekookt en daarna gebraden ei neergelegd op de seiderschotel, een schotel die op de seideravond tijdens de vertelling over de uittocht uit Egypte op tafel staat, samen met onder meer drie matzes en een gebraden botje van een lam. Het lamsbot verwijst naar het lamsoffer dat de joden de avond van de uittocht brachten. Het gebraden ei staat symbool voor het feestoffer dat met Pesach werd gebracht.
• Ook in Slavische landen zoals Polen zijn eieren bekend als vruchtbaarheidssymbolen, gebruikt tijdens lenterituelen. De traditie van het beschilderen van eieren staat daar bekend als pisanki.
Als laatste stap heeft de paashaas ervoor gezorgd dat er ook “quick wins” te behalen vallen en dat er ook nog geld verdiend werd (en wordt) aan het paasfeest. Met de commercialisering van de paasfeestperiodes, worden zowel eieren, hazen en klokken in vooral chocoladevorm verkocht.
Als we ons in het bedrijfsleven zouden houden aan het “5 stappenplan blijvend verander” van de paashaas dan zou het er in veel bedrijven heel anders uitzien. Dan zou de overheid ook niet zoveel geld uit hoeven te geven aan initiatieven als MKB Krachtcentrale of Innovatieplatform Nederland want dan zijn we immers al continue bezig met veranderen ipv er een project van te moeten maken.
Ik ken trouwens nog iemand die trainingen en workshops verzorgt over de paashaas en ook dit gaat over veranderen en de naam van de training is: “Hoe de hazen lopen!”. Misschien een idee voor na Pasen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten