Wat is nou die pijn van slecht gemonitorde verandertrajecten? Slecht slapen? Financiële risico’s? Baan kwijt? Uitgekotst worden door jouw organisatie? Een burnout? Of de echte Hollandse opmerkingen zoals: dan zal er wel een luchtje aan je zitten of sterker nog je zult er ook wel zelf een bijdrage in hebben gehad! Dat lijkt allemaal erg maar dat is maar het begin van de emotionele rollercoaster waar u in terecht komt nadat u uitgekotst bent door uw eigen organisatie. U heeft zich jarenlang loyaal opgesteld en er waren zelfs tijden dat u een genereus aanbod van de concurrent heeft gehad. Toch bent u gebleven om nu dan toch aan het kortste eind te trekken en de klepel op de neus te krijgen. Het nadeel van mens zijn is dat je gevoel en beleving hebt bij wat je doet en dat je daarop gewaardeerd wilt worden. Maar als u ineens en onterecht op straat komt te staan, komen begrippen als waardigheid, trots, begrip en beleving om de hoek kijken. Deze woorden en de emotie erachter doen gewoon pijn. Dit onrecht is voor ons gewone mensen moeilijk te verkroppen en het duurt vaak een tijdje voordat ze een plaats krijgen en u er rationeel naar kunt kijken.
Toch heeft pijn ook een positieve kant! Oh ja? Ja, want alleen als u echt de pijn van veranderen heeft gevoeld kunt u later ook verandertrajecten uitvoeren. Pas dan weet u hoe u personeel niet moet veranderen. Pas dan weet u hoe je de interne communicatie niet moet doen. Pas dan weet u hoe u een verandertraject niet moet opzetten. Pas dan weet u wat er gebeurt als u niet continue in dialoog blijft met de werkvloer. Pas dan weet u wat er gebeurt als er geen duidelijke richtingen aan gegeven worden. Pas dan weet u wat er gebeurt als u niet in staat bent deze doelstellingen te vertalen naar de werkvloer.
Maar wij mensen zijn hardleers en leren niet meteen na één enkele pijnlijke veranderervaring. Sommigen onder ons hebben daar meerdere pijnlijke ervaringen voor nodig om dan uiteindelijk toch te worden toegelaten tot het gilde van gelicenseerd veranderbikkels. Ik snap ook niet hoe consultancyburo’s, interimburo’s en andere op het gebied van verandermanagement gespecialiseerde dienstverleners mensen aan kunnen bieden (aan u de klant) die nog nooit de ware pijn van veranderen hebben gevoeld. Ik hoop dat u hier als klant of afnemer ook naar vraagt: “Hoe vaak is deze meneer in verander of verbeter trajecten al op zijn snufferd gevallen? Nog nooit?” Wegwezen dan. Volgende. En deze meneer met de kleerscheuren nog in zijn pak, hoe vaak is deze meneer op zijn snufferd gegaan? Zo vaak, ok doe mij die dan maar. Daar zit immers de echte ervaring.
In ieder verandertraject gaat er wel iets niet helemaal goed of helemaal niet goed. Het gaat er dan juist om dat degene die dit begeleidt weet wat hij dan moet doen liefst gebaseerd op vorige ervaringen en niet gebaseerd op theorie boeken. Hoe ga je onder dit soort omstandigheden om met opdringerige stakeholders? Hoe betrek je de organisatie erbij als het nou net niet goed gaat of dat de snelheid en resultaten langdurig tegenvallen. Hoe zorg je ervoor dat onder deze omstandigheden de directie in dialoog blijft met de werkvloer? Hoe ga je om met muitende medewerkers? Handhaaf ik mijn prachtig in Prince2 gemaakte planning of wijk ik hier vanaf zodat we ruimten geven aan de menskant van het project?
Pijn is leren, en leren is positiviteit. Positiviteit is de kweekvijver van de vooruitgang van uw organisatie. Ontdek de veranderbikkels binnen uw eigen organisatie en koester deze medewerker of medewerkster. Knuffel ze helemaal dood maar zorg dat u ze binnen uw organisatie houdt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten