Een gemeend verbazingwekkend schouwspel!Ik zat laatst bij van der Valk ergens in het land mijn teksten te redigeren over het onderwerp Overanderen. Het was druk en ik was genoodzaakt naast twee aantrekkelijke dames te gaan zitten die echt met elkaar IN gesprek waren. De ene was jong en blond en da andere had bruin haar en was ongeveer tien jaar ouder en bleek de leidende rol in het gesprek te hebben. De blonde dame had een strak grijs mantelpakje aan wat eerder als gewoon getypeerd moest worden dan als sjiek. Zij had mooi laarzen aan en die maakte het ensemble wat voller. De oudere dame had zich op winterse buien gekleed. Een mooie spijkerbroek, coltrui met geruit jasje met van die stukken op de mouwen. En om het geheel af te maken nep UGGS. Dat was wat minder vond ik en bij oudere dames vind ik dit er toch vreemd uitzien van die shabby pantoffels waar geen model in zit..
In eerste instantie raakte ik geïrriteerd omdat ze luidruchtig waren en ik me niet kon concentreren op mijn teksten. Ik raakte op een of andere manier gebiologeerd door hun interactie. Zowel non verbaal als verbaal. In mijn ooghoek kon ik het tafereel goed gade slaan. Direct contact zou teveel opvallen omdat ze op nog geen meter afstand zaten. Wat mij zo biologeerde was de perfecte timing van het geluid dat ze voorbrachten. Warm en zacht afwisselend met wat stemverhoging als ze een punt wilde maken of iets duidelijk wilde maken over een teleurstelling uit het verleden. Deze afwisselende stemverhogingen ging ook gepaard met gelach, veel gebaren, naar voren zitten of achterover hangen en aanraken. Maar als je de teksten volgende kon je constateren dat deze hele zwanendans perfect getimed was. Op ieder woord, iedere zin, iedere alinea en iedere bladzijde die zij voordroegen werd de juiste mimiek en beweging geplakt. Ik had dit gesprek op moeten nemen op camera want eens temeer blijkt dat wij mannen toch echt lomperiken zijn vergeleken met vrouwen. Wij kunnen echt niet tippen aan het communicatie vermogen van de gemiddelde vrouw.
Nu ik wat meer in hun dialoog zat bleek dat de blonde jongere versie aan tafel zat met een headhunter of een werving en selectiebedrijf. Ons blondje zat in sales en de bruine dame was consultant bij dat buro of misschien wel haar eigen buro. Dat kon ik er niet echt uit opmaken. Wat mij nou zo opviel was dat er gespard werd. Wat dat is? Als je dat vraagt ben je een man, dat kan gewoon niet anders. Welnu, sparren is informatie uitwisselen op een niet bedrijgende manier. Nee deze definiëring is ook weer te mannelijk neergezet. Het is informatie uitwisselen op een warme menselijke manier waarin beide gesprekspartners doordringen tot de emotie van zaken zonder Nou dat doen wij mannen ook hoor. Ja, maar bij ons gaat het om competitie. Bij mannen kan een van de twee het niet nalaten om te vertellen hoe goed hij is. Ik heb in het verleden veel, heel veel gesprekken met headhunters gehad en ik heb nog nooit een gesprek gehad wat dezelfde lading had als dit gesprek naast mij. Iedere headhunter moet op zijn manier even zeuren en vertellen wat hij vroeger deed, hoe goed hij was, wat hij ooit verdiende, wat zijn kijk op de wereld was en wat hem ertoe gebracht heeft om over te stappen naar het hoerige bestaan van headhunter. Maar ook de inhoudelijkheid van de gesprekken is anders, veel meer aanvallend, niets als vanzelfsprekend aannemen, prikken, uitdagen maar vooral niet levellen.
Deze twee dames waren aan het levellen. Uitwisselen van denkbeelden, kijk op de wereld, beleving van werk en wat ze daarin anders zouden doen in een volgende baan als ze het voor het zegen hadden. Ook de headhunt mevrouw gaf zich enorm bloot door gewoon te vertellen over haar zwakheden en hoe zij die in haar werk het hoofd wist te bieden. Zij kon precies vanuit haar eigen persoonlijkheidsprofiel vertellen waarom zij bepaalde keuzes in haar leven gemaakt had en wat voor invloed at op haar werksituatie had gehad. De jonge blom haakte daar dan meteen op in om haar kijk op de wereld te delen. Zij kwam uit het zuiden van het land, was gelovig en ging iedere zondag naar de kerk, ze was jong getrouwd en had jong een kind gekregen maar was ook jong weer gescheiden. Ze had ook lang een losbandig leven geleid. Nu was zij terug in haar kern mede dankzij haar geloof. Haar ouders hadden haar hierbij geholpen. Dit vond zij moeilijk omdat zij eigenlijk ouders had die heel bekrompen in het leven stonden. Haar persoonlijke drijfveren kon zij ook direct koppelen aan deze ervaringen
Moederschap en werk is blijkbaar ook een punt wat bij ons mannen in een zin van tafel geveegd wordt “ Heb je kinderen? Ja. Hoeveel? Wij hebben er drie, en jij? Ik heb er 5 maar wel van 3 vrouwen. Zo, bofferd!” En klaar is het onderwerp. Voor ons is het niet stoer om te vertellen dat je het maar een stel blagen vindt en dat je het moeilijk vindt ze onder controle te houden. Wij mannen laten dat voor elkaar niet weten en als we het al doen dan hoor je wel iemand zeggen Oh dat hadden wij ook joh. En daarna gaan we gewoon met zijn allen aan het bier. Waarom zou je dit soort ingewikkelde zaken bespreken als er ook bier of auto’s in de buurt zijn?
Waar ik naar toe wil? Ik denk dat het tijd wordt dat we meer vrouwen bij verandertrajecten betrekken. Ik denk dat het tijd wordt dat wij mannen onze lompheid af laten wisselen door de met finesse gelardeerde verbaliseringen van een vrouw. Als ik eraan terug denk dan zie ik ineens bepaalde situaties voor mij waar er bijna conflicten uitbraken omdat de lompe formuleringen van een man naar een andere man zorgde voor totale wanorde. Ik durf de stelling aan dat wanneer een vrouw dezelfde inhoud had gecommuniceerd maar dan op een vrouwelijke manier het niet tot een conflict was gekomen. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk. Ook ik ken vrouwen die meer een mannelijk gen in hun taalgebruik hebben meegekregen dan een vrouwelijk gen. Maar ik praat dan ook in generalistische termen dan dat ik een statistische verhandeling wil houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten